Strijders en adviseurs
Er waren eens een koning en een koningin. Ze waren machtig samen. Samen waren ze ook wijs. Hun koninkrijk bestond uit twee landen. Het ene land heette ‘Ergens’ en het andere ‘Ergens anders’. Al leken deze namen op elkaar, hun inwoners waren compleet anders.
In ‘Ergens’ leefden de strijders. Ze gingen voor actie, groei, groter worden. Ze wilden meer macht en ze waren snel. Hun huizen en gebouwen waren hoog en veel. Er blonk veel goud. Ze reden met dure auto’s. Vaak gingen ze de strijd aan met elkaar, ze concurreerden en lieten zich duidelijk horen. Ze dachten elkaar niet echt nodig te hebben. Vaak dachten ze het zelf wel beter te weten. Ze vonden vooral zichzelf belangrijk. Ze kregen hiermee veel voor elkaar. Al kregen ze achteraf vaak ook spijt van hun snelle acties, omdat ze belangrijke zaken over het hoofd hadden gezien of teveel risico hadden genomen.
In ‘Ergens anders’ leefden de adviseurs. Hier was prachtige poezie en kunst. Ook de natuur was er prachtig, hier werd volop van genoten. Er werd ook zorgvuldig mee omgegaan. De adviseurs deden vooral wat goed was voor de groep, ze zorgden goed voor elkaar. Ze waren bescheiden, want: “Dat doe je toch gewoon voor elkaar?”. Ze vonden zichzelf niet zo belangrijk, ze zetten de ander op de eerste plaats. Omdat ze de gevolgen van een besluit zo goed konden voorzien en risico’s in konden schatten, nam dat in eerste instantie wel wat tijd in beslag. Soms zagen ze zoveel leeuwen en beren, dat ze niet altijd tot verandering over durfden te gaan. Hun ideeen waren echter vaak goed doordacht en besluiten hoefden ze daarom zelden terug te draaien. Hun samenleving zat goed in elkaar. Wel waren ze regelmatig vermoeid.
Zo liep het in beide landen uiteindelijk toch mis. De koningin signaleerde dit als eerste. “Koning”, sprak zij, “dit gaat niet langer zo”. De koning voelde zich geirriteerd en reageerde met een niet zo toeschietelijk “Hmmm….”. Toch raakte hij overtuigd van het gelijk van zijn vrouw. Omdat de koning ook een strijder was, ging hij vervolgens gelijk over tot actie. Zo plaatste hij de helft van de strijders over naar ‘Ergens anders’ en de helft van de adviseurs naar ‘Ergens’. We begrijpen allemaal dat dit niet zonder slag of stoot ging. “Zo”, zei hij, “probleem is opgelost!”. De koning dacht dat de sterke kanten van beide volken elkaar mooi zouden aanvullen. Maar dat ging niet zo eenvoudig. De strijders keken neer op de adviseurs. Deze zouden veel meer strijders moeten zijn, zoals zij. De adviseurs voelden zich vervolgens tweederangs burgers. Hun kwaliteiten werden niet gezien of op waarde geschat. Op ‘Ergens anders’ nam de strijd en het eigenbelang toe. De adviseurs zagen de zorg voor het land en voor elkaar afbrokkelen. Ze voelden zich geintimideerd door de ruzies en strijd die steeds meer ontstonden.
“Koning, dit gaat niet!”, sprak wederom de koningin. “Zoals het nu gaat, gaan beide landen ten gronde. Laten we vandaag naar de hei gaan”. Dat vond de koning een goed idee en aldus geschiedde…. De hele dag dachten ze na, ze praatten en praatten… In de avond namen de koning en de koningin samen een besluit, zij zouden in beide landen de volgende regels invoeren:
iedereen is gelijk, niemand is beter of meer
we zijn allemaal anders en dat is oke
we hebben elkaar nodig en vullen elkaar aan
iedereen heeft belangrijk talent
we staan open voor en luisteren naar elkaar
we zorgen goed voor onszelf en voor elkaar
Aldus geschiedde. Omdat de bewoners van beide landen ook wel doorhadden dat het zo niet langer ging, aanvaardden ze de nieuwe regels van de koning en de koningin. Natuurlijk liep het niet vanzelf en ineens goed. Er bleek nog heel wat nodig. Maar uiteindelijk floreerden de beide landen in het koninkrijk van de koning en de koningin. Dit werd natuurlijk in andere landen ook gezien. ‘Ergens’ en ‘Ergens anders’ werden een voorbeeld voor de hele wereld. En overal werd gezegd: “Wat zij daar hebben, dat willen wij hier ook”.
(gebaseerd op het boek Hoog Sensitieve Personen van Elain Aron)
